Jeugdwerker Jorien Beunk

Lees hieronder de ervaringen en kijk op het leven van onze jeugdwerker Jorien Beunk.

Als een vuurtoren

Het was op een zomerse dag dat ik op een bankje zat. Turend over het water, mijmerend over het leven. Achter mij stond hij daar stil en toch zichtbaar. De vuurtoren. Vanuit de verte hoorde ik stemmen steeds dichterbij komen. Toen ik mij omdraaide zag ik een groep onder leiding van een gids richting de vuurtoren lopen. Ik hoorde de stem van een jongentje er bovenuit komen.

Terwijl hij naar de vuurtoren wees fluisterde hij zijn moeder iets in haar oor. Ik zag hoe zijn moeder hem vreemd aankeek en antwoordde: ‘In de Bijbel komt geen vuurtoren voor.’ Het jongetje bleef echter volhouden dat dit toch echt wel zo was, want dat had hij net van die meneer gehoord.

Ik zag hoe hij naar de gids wees. Meer hoorde ik niet van hun gesprek, ze waren doorgelopen. Zelf bleef ik nog even zitten en dacht na over dit gesprek. De vuurtoren. Een baken in nood. Een toren die zijn licht verspreid, was dat ook niet de opdracht die ik van Jezus mee had gekregen; om een lichtend licht te zijn? Als een vuurtoren in deze wereld staan. Een vuurtoren die enkel en alleen schijnt omdat ik zelf het Licht heb aanschouwd.

Verhalen doorgeven

Sinds 2022 werk ik als jeugdwerker in de veelkleurige Protestantse Gemeente Borne. Hiervoor deed ik dat als jeugdwerker in de protestantse gemeenten van Apeldoorn en Dedemsvaart. Naast dit werk in Borne ben ik freelance schrijver bij een christelijke jeugdwerkorganisatie en studeer ik Theologie.

Ik houd van verhalen in allerlei vormen, van creatief bezig zijn, van sporten, van de natuur én van de Bijbel. Want de verhalen in dit boek geven mij een inkijkje in de levens van gewone mensen in hun relatie met God, met elkaar en met hun omgeving.

Blij, boos, verdrietig en … vol hoop

Hun verhalen zijn dan al wel heel erg oud, toch herken ik me iedere dag wel in één van hen. Want ook zij waren blij, boos, verdrietig, bezorgd en vul maar in. Het zijn stuk voor stuk verhalen van hoop. Hoe dat komt? Omdat God dankzij mensen, maar ook heel vaak óndanks mensen, toch met zijn licht weet te schijnen. Hij laat zien dat Hij trouw blijft aan Zijn volk. De God van die mensen is ook mijn God en daarmee is ook hun hoop mijn hoop.

Geloof delen

In die Bijbel lees ik ook Gods opdracht om deze verhalen door te vertellen aan kinderen en jongeren. Dat is wat ik ook in deze gemeente mag doen: het geloof delen en hen zo laten merken, dat ze er helemaal bij horen.

Voor iedereen

Voor mij is de kerk dan ook een plek waar jong en oud zich thuis mag voelen, met als fundament de onvoorwaardelijke liefde van God. Een plek waar iedereen mee telt. Want dat is wat die onvoorwaardelijke liefde ook laat zien: je mag zijn zoals je bent. God kijkt niet naar je prestaties of naar wat anderen van jou denken. Wij zijn Zijn geliefde kinderen en elk leven is in Zijn ogen waardevol. Want ik geloof dat God tegen ons allen in het bijbelboek Jesaja zegt: “Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van Mij. Jij bent kostbaar in mijn ogen, zo waardevol, en ik houd zoveel van je.’

God zegt dat over jong en oud en dat is wat ik ook telkens weer in mijn leven en mijn werk wil laten door klinken: we hebben een God die een ieder van ons gemaakt en bedacht heeft en daarom is elk leven waardevol.

Hij is er altijd, ook vandaag

Het is mijn gebed dat God Zijn zegen wil geven. En dat Hij de kinderen en jongeren steeds meer onder de indruk wil laten raken van Wie Hij is en wie Hij voor hen wil zijn. Ik zie er dan ook naar uit om onze verhalen te delen. En om deze te leggen naast Gods verhaal met ons als mensen vandaag de dag.  Ik hoop dat wij met elkaar mogen ontdekken dat Hij altijd in ons leven is te vertrouwen. Ook als ons verhaal een plottwist krijgt.

De Vuurtoren

Want het leven kan soms lijken op het verhaal van een bootje dat op een donkere zee is overvallen door een storm. Soms probeer ik dan te navigeren met de apparatuur aan boord. Of ik ga op zoek naar sterren om te oriënteren.

Maar soms zijn er storingen en is het licht van de sterren ver te zoeken. Dan doe ik het enige en beste: Ik kijk omhoog en zoek. Ik zoek het licht van de Vuurtoren. De Vuurtoren die nooit zal verdwijnen. De Vuurtoren die nooit te vroeg in beeld komt en al helemaal niet te laat, want Hij is er altijd. Laat Hij de koers maar bepalen. Dan mag ik zeker weten dat het goed komt. Die hoop wil ik graag delen met u en jou!

Wil je verder kennis maken of jouw verhaal delen?

Je mag me altijd aanspreken of stuur een mail.